3,5 Yıl Nasıl Geçti?

Merhaba

Sanırım artık arada sayfama ilgi göstermek zamanı geldi. Evet, 3,5 yıl oldu profesyonel hayata veda edeli..

Arkama baktığımda, sadece edindiğim dostlarımı özlüyorum.. Son zamanlarda çok şikayet etmeye başlamış olsam da seyahatleri özlüyorum.. Gençlerle yaptığımız güzel projeleri ve onlşarla sohbeti özlüyorum. Tam istediğim gibi bir çalışma hayatım olduğu için çok mutluyum. IBM ‘in bunları yapabilmem için sunduğu olanaklar için teşekkür ediyorum. Sadece IBM dostlarım değil, bu süreçte dışarıda edindiğim dostlarım için de teşekkür ediyorum.

Peki ne mi oldu bu 3,5 yılda?

Öncelikle yavaşlamayı ancak öğrenebildim. Hayatı hala çalıştığım zamanlardaki gibi yaşamaya çalışıyordum uzun bir süre.. Sonra tek güne toplamak yerine günlere yaymaya başladım.

Evime, eşime, oğluma, kedilerime, aileme zaman ayırmaya başladım, gördüm ki .. ben rahatladıkça hepsi ile ilişkilerim de rahatladı ve güzellişti..

Sonra ben neden hoşlanıyorum , nasıl bir hobi edinebilirim diye üç beş farklı atölyeye katıldım, seramik, mozaik, patchwork, suluboya.. Hah işte aradığım bu imiş dedim ve Suluboya ‘ya başladım. Bir yıl oldu ama hala öğreniyorum, deniyorum… Bu sayfalarda da bir albüm oluşturup suluboya resimleri sergilemek istiyorum Bir kaç tanesi sahiplerini buldu bile …

Instagram’da @hergünebirsuluboya sayafamı da takip edebilirsiniz.

Bir konu beni çok zorladı.. Çalışırken ne kadar rahat, bazen gereksiz, harcamalar yaparmışız meğer… Emekli maaşı ile harcama dengelemek zor oldu.. Minimale geçmek zaman alıyor.. Ama bir çok şeye ihtiyacınız olmadığını, aldığınız bir çok ev, mutfak eşyasını aslında kullanmadığınızı, ve ne kadar geçici ve anlamsız olduğunu farkediyorsunuz. Ama 3,5 yıldır şahane hissediyorum kendimi… korkmayın..

Çalışan dostlara son bir tavsiyem, emekli olmadan önce muhakkak hobinizi bulun, kendinizi hazırlayın. İlk başlarda değil ama belli bir süre sonra boşluk hissi duyabilirsiniz.

Ama… kendi zamanına sahip çıkmak ve esnek planlamak muhteşem bir şey! Hepinize güzel emeklilikler dilerim.